8 maart 2019 was het dan zo ver, ik mocht mijn eerste trouwerij op de foto gaan zetten. Superspannend natuurlijk, al was ik tot in de puntjes voorbereid, ik begon al vroeg allerlei materiaal te regelen, ik zorgde voor een 2de camera, dubbele SD-Kaarten en heel veel batterijen.
Deze spullen moesten wel allemaal nog opgehaald worden in Rotterdam, zo gezegd zo gedaan en zo vertrok ik 7 maart op weg naar Rotterdam en vanuit daar zou ik gelijk doorrijden naar Amerongen om de nacht door te brengen. Totdat file roet in het eten probeerde te gooien, ik moest mijn back-up camera voor 18.00 ophalen, dit lukte gelukkig net. Ik reed weer door naar Amerongen, onderweg zat ik de dag door te denken, heb ik wel alles geregeld? Heb ik wel het juiste materiaal? Is dit een voorbode voor morgen....?
Ik was aangekomen in Amerongen, en daar heb ik gelijk nog even alle accu's getest en alles goed ingesteld en ben het bed ingedoken. Maarja, spanning en slaap is niet iets wat goed samen gaat bij mij, ik weet nog wel dat ik gespannen was voor mijn eindexamens van de mavo maar dit was 10x zo erg. Ik sprong rond 11 uur mijn bed weer uit en ben alles nog 1 keer nagelopen en toen was ik eindelijk tevreden en viel in slaap.
6 uur ging de wekker weer, ik vloog naar het ontbijt en probeerde nog wat inspiratie op te doen voor de trouwfoto's. Heel gek maar mijn spanning was bijna helemaal verdwenen, ik pakte mijn tas in, zorgde dat alle camera's werkte en ging op weg naar Fam. Boogaard. Daar aangekomen ging ik gelijk aan het werk en de eerste foto's van een trouwerij waren een feit. Alleen het begin al vond ik enorm vet! De uitdaging die er ligt om goede foto's in een huiskamer te maken is geweldig, dat motiveert mij om het beste eruit te halen. Dit probeer ik natuurlijk altijd te doen, maar in een huiskamer is dit altijd wat lastiger als in de natuur of op een fotogenieke plek.
Na een tijdje was het moment dan daar dat we de trouwfoto's gingen maken, en ik had van te voren al een hele hoop foto's uitgedacht die ik zou willen maken, 1 voor 1 kon ik ze afstrepen, dit maakt mij zo verschrikkelijk blij en enthousiast. Soms sprong ik een gat in de lucht van vreugde en dat is nog maar zachtjes uitgedrukt. Ook besefte ik, hoe bijzonder is het dat ik zo dicht bij die pure emoties mag staan, en eigenlijk heel de dag alles mee mag maken, zo dus ook de trouwceremonie. Een plek waarbij meestal een hoop emoties los komen, dit is dus ook terug te zien op de foto's.
Gelukkig had ik na het gemeentehuis even pauze, mijn eerste trouwerij was gelijk een lange trouwerij, 14 uur in totaal. Van die pauze heb ik even nuttig gebruik gemaakt, een back-up gemaakt van alle foto's, Alle lenzen even schoongemaakt en toen was het alweer tijd om het diner en de receptie op de foto te gaan zetten, Binnen in de locatie was er niet heel veel licht aanwezig, dus was ik heel blij met de F1.4 lens. Des te later op de avond des te pijnlijker werd het, er ging een zinnetje door mijn hoofd, en dat is dat er een einde kwam aan deze dag. Het was zo verschrikkelijk gaaf en ik wilde eigenlijk nog lang niet naar huis, zo tof was het.
Maar aan al het goede komt een einde, dus ook aan dit verhaal. Ik wil het bruidspaar enorm bedanken voor het vertrouwen in mij als fotograaf. Het was een TOPdag!